Gospodyni nr 3/2019 Sprawdź, o czym piszemy w nowym numerze
W gospodarstwie rolnym Sznajderów od 3 pokoleń uprawiane są przede wszystkim kapusta i ogórki. Ale rodzina nie poprzestała na samej uprawie warzyw – zajęła się też ich przetwórstwem, świetnie zdając sobie sprawę, że z samej sprzedaży warzyw nie da się dzi
Domek na końcu wsi. Za nim tory kolejowe, po których mkną pociągi do Berlina. I nawet zatrzymują się w Budachowie. Gdyby pasażerowie wiedzieli, że mijają po drodze Anielskie Ogrody, pewnie zatrzymymaliby się na dłużej.
Są młodzi, pełni pomysłów i entuzjazmu. Pozytywnie zakręceni, z twórczym ADHD. Zakochani w sobie, swoich dzieciach, swoim miejscu na Ziemi – ale jest w nich jeszcze tyle miłości, że wystarcza dla całego otoczenia. Oto Marina i Marcin Piotrowscy .
Jest w Polsce wiele miejsc, w których mieszkają przedsiębiorcze i odważne kobiety, biorące sprawy w swe ręce i wzbogacające przez to swe otoczenie. Tak jest też w Bogacicy. Mieszkają tu kobiety świadome swojej wiedzy i umiejętności.
Ewa Szadyn zajmuje się hodowlą koni. To zielarka, pisarka, nauczycielka, instruktorka jazdy konnej, czasami modelka. Przypomina Lucy z serialu „Ranczo”, choć nie przyjechała z Ameryki. Spełnia swoje marzenia, zaraża optymizmem i energią.
Poznajmy Sarę i Arkadiusza Pstrongów – gospodarzy Fundacji i Gospodarstwa Opiekuńczego Toskania Kociewska, ludzi, którzy pozostając wiernym sobie i swoim przekonaniom, stworzyli niezwykłe miejsce dla ludzi i zwierząt.
Kociewianka, społeczniczka, autorka książki o jednym z najstarszych Kół Gospodyń Wiejskich w Polsce, laureatka plebiscytu Osobowość Roku 2016 „Dziennika Bałtyckiego". Fighterka. – Gdyby nie rak, nigdy nie odkryłabym Kociewia, z którym wiążę moje pasje.
Bieszczady, ach Bieszczady – niejedno z nas myśli sobie tęsknie. Z czym się nam kojarzą? Z przepięknymi krajobrazami, trochę z wolnością, odludziem, bieszczadzkimi aniołami, trochę z biedą… Z magią? O tak! Wybierzmy się w takie szczególne miejsce ...
Magda i Piotr Wieła dzień po dniu i rok po roku tworzą niepowtarzalne miejsce, którego charakter budują smaki, zapachy, ludzie, ekologiczny ogród, zabytkowe budynki i tajemnicze zakamarki.
Drobna postura, dziewczęca uroda, twarz, z której nie znika uśmiech. Właściwie sprawia wrażenie, jakby cała była uśmiechem. Wiesława Kowalska – powiedzieć o niej „społeczniczka” – to za mało. Dzięki niej ziemia pyzdrska zyskała nowe oblicze, a kilkudziesi