Narasta w tobie poczucie, że to, co dotychczas było ważne, przestało takim być? Że to, co dawało radość, już tak nie bawi? Całkiem prawdopodobne, że przechodzisz tak zwany kryzys wieku średniego. Co to takiego?
Kryzys wieku średniego doświadczany jest między 40. a 60. rokiem życia. Pierwszy raz opisany został przez psychologa Carla Gustawa Junga, który uznał go za naturalne zjawisko i część procesu naszego życiowego dojrzewania. Większość z nas doświadcza w tzw. średnim wieku pewnego emocjonalnego przełomu, ponieważ właśnie wtedy sporo się dzieje w naszym życiu.
Czas tracenia
W krótkim czasie podlegamy kilku istotnym zmianom. Zdarza się, że tracimy współmałżonka albo rodzica, przechodzimy na wcześniejszą emeryturę, dzieci wychodzą z domu i zaczynają żyć własnym życiem, a my czujemy się jakby mniej potrzebni. Zastanawiamy się wtedy, w jakim miejscu jesteśmy, próbujemy podsumować życie, czasem coś w nim zmienić, często też zmienić coś w sobie, ponieważ wymagają tego od nas nowe okoliczności. Czego doświadczamy podczas kryzysu? Często pojawia się niezadowolenie z życia albo stylu życia, który przez lata był źródłem szczęścia. Jesteśmy znudzeni ludźmi i rzeczami, które nas wcześniej cieszyły. Może pojawić się potrzeba jakiejś przygody albo nagłej zmiany. Kwestionujemy też nasze wcześniejsze wybory i podważamy kiedyś podjęte decyzje. Przestajemy mieć pewność co do tego, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy. Złościmy się na męża albo żonę i możemy czuć się przez nich jakoś ograniczani.
Przekwitanie nie pomaga
Nie potrafimy podjąć decyzji co do przyszłego kierunku i kształtu naszego życia. Pojawia się też zwątpienie w to, czy w ogóle kiedyś kochaliśmy naszego współmałżonka, i rozżalenie z powodu małżeństwa. U niektórych kryzys objawia się pragnieniem nowego, namiętnego związku. U kobiet kryzys wieku średniego może pogłębić menopauza, czyli utrata płodności. Proces ten rozciąga się w latach, ale żegnanie się z rolą matki, także w tak dosłowny sposób, może przyczyniać się do obniżonego nastroju albo depresji.
Uważaj na spadek nastroju
Kobiecy kryzys wieku średniego bywa trudniejszy, ponieważ, jak mówią badania, kobiety budują swoją tożsamość i poczucie wartości na relacjach z innymi. Jeśli one się zmieniają, np. ważniejsza staje się rola babci, a rola matki czy żony schodzi na dalszy plan, łatwo o kryzys tożsamości. Część kobiet reaguje na niego „egoistycznymi” uczuciami. Nawet jeśli relacje z ludźmi są dla nich ważne, mogą mieć poczucie, że „wykonały już swoją pracę” i np. odmawiać regularnego zajmowania się wnukami.
Kryzys wieku średniego może stać się natychmiast pozytywnym przełomem, ale może też, zwłaszcza u kobiet, wiązać się z depresją i potrzebą psychoterapii. W jakiej kondycji przetrwamy ten czas, zależy w dużym stopniu od tego, czy możemy liczyć na wsparcie ze strony bliskich. Uważność i cierpliwość z ich strony może sprawić, że wyjdziemy z kryzysu bez szwanku.
Karolina Kasperek
------------------------------------------------------------------------------------------
Kiedy kryzys wieku średniego może wiązać się z depresją. Zwróć uwagę na:
- zmianę nawyków żywieniowych,
- zmianę rytmu snu i zmęczenie,
- pesymizm i poczucie beznadziejności,
- lęk i drażliwość,
- poczucie winy, bezradność i brak poczucia własnej wartości,
- utratę zainteresowania dotychczasowymi hobby i seksem,
- myśli samobójcze,
- dolegliwości bólowe – bóle głowy albo ze strony układu pokarmowego niepoddające się działaniu leków.