Najnowszy numer Gospodyni już w sprzedaży:)
Twaróg jest serem, którego znaczenie wciąż umniejszamy, choć jemy go na okrągło. Dlaczego? Bo jest łatwo dostępny, bo mamy go na co dzień. Wystarczy jednak, że wyjedziemy na dłużej za granicę, aby sobie o nim przypomnieć – i to w dojmujący sposób.
Czym są gospodarstwa opiekuńcze? Czy jako typ działalności rolniczej mają szanse przyjąć się w polskich realiach?
Styl siedzącego w domu emeryta odchodzi do lamusa. Emerytura to dla wielu okres realizacji marzeń, na które nie było wcześniej czasu. Wiekowy Aleksander Doba pierwszy w historii przepłynął kajakiem Atlantyk.
Co potrafi kobieta z Podhala? Niemal wszystko. I nadal się uczy. Katarzyna Dobrzyńska kieruje domem kultury, tańczy, śpiewa, gra w orkiestrze, działa w kole gospodyń. Przede wszystkim jednak – kocha te swoje Maniowy.
Dlaczego nauczyłam się wybierania pereborów? Bo wyplatanie ręcznie deseczką w płótnie wzorów jest magiczne – zachwyca się Magdalena Papakul, która zaledwie kilka miesięcy temu ukończyła w Nadbużańskim Uniwersytecie Ludowym w Husince kurs tkania pereborów.
Żywe obcowanie ze starym sprzętem, poznanie pracy przy jego użyciu daje okazję do poznania prawdziwego dawnego życia na Kurpiach – przekonuje Laura Bziukiewicz, współwłaścicielka Muzeum Kurpiowskiego w Wachu.
Wszystkie chcemy być piękne. I wszystkie – bez wyjątku – możemy być. Czasem wystarczy tylko kilka małych tricków i odrobina koloru. Nasze Czytelniczki uczyły się tego podczas warsztatów z makijażu.
Jest ich pięćdziesiąt. Spotykają się od święta – przed Bożym Narodzeniem, z okazji Dnia Babci, a wiosną wspólnie obchodzą Dzień Kobiet. Na pierwszy rzut oka są więc kołem gospodyń jakich wiele. Wyróżnia je ponadstuletnia historia.
Czasem elegancki kapelusz będą zamieniać na hełm. Zamiast garsonki założą ognioodporny kombinezon. A na paznokcie, na których dopiero co wysechł hybrydowy lakier, założą grube rękawice. Kobiety strażaczki – nimi za chwilę stanie się kilka ochotniczek z Za
„Bieda i bieda, a z nią niezaradność, lenistwo, moralne zdziczenie. Mieszkała tam ludność w chatach drewnianych, niskich, że tylko schyliwszy się dobrze, wejść do środka można było. Dachy kryte słomą, tylko cztery kominy w całej wsi – reszta chaty dymne.